De Steenbakkerij is lange tijd een belangrijke nijverheidstak geweest te
Zevergem.
Om deze uitstervende bezigheid te vereeuwigen wil ik langs deze weg een
oproep doen voor fotomateriaal en aanvullingen om hier te vermelden.
De steenbakkerij gelegen langsheen De Schelde was gespecialiseerd
in de vermaarde handgevormde Scheldesteen. De Zevergemse Scheldesteen was heinde
en verre gekend omwille van zijn goede kwaliteit.
De klei werd in de ondiepe kuilen met water vermengd en tot
modder getrappeld. Vervolgens werd hij met een kruiwagen naar 'de tafel'
gevoerd. De 'vormer' vulde zijn houten vorm met de natte klei, de gevulde vorm
werd door jonge knapen 'afgedragen', geledigd om te drogen, en daarna leeg terug
naar de tafel gebracht. Wanneer de 'rauwe' steen voldoende gedroogd was werd hij
in een met stro gedekt 'laaghuis' op speciale wijze gestapeld, zodat een
luchtstroom de steen verder kon uitdrogen. Was de steen voldoende 'luchtdroog',
dan werden veldovens gebouwd waarin de steen 'gebrand' werd.
De gebakken stenen werden op speciale kruiwagens (zonder
zijwanden en met een hoge rug) geladen en naar de wagens of naar de schuiten
gebracht die voor het verdere transport zorgden. Sommige van die schuiten waren
voorzien van zeilen, maar de meeste waren jaagschuiten die al dan niet door
paarden langs de trekweg werden voortgetrokken. Deze trekweg (die loopt van
Zwijnaarde tot door Oudenaarde) is nog steeds een druk bezochte weg, weliswaar
door wandelaars en fietsers. Veel van de toenmalige schippers die voor het
transport zorgden woonden toen in Merelbeke.
In die tijd waren heel wat vrouwen en kinderen werkzaam in de
steenbakkerij. µzij waren dikwijls te herkennen door hun typisch kapje die ze
droegen om hoofd en nek te beschermen.